สวัสดีครับ ก่อนอื่น ผมต้องขอขอบคุนนะครับ ที่เสียเวลาเข้ามาอ่านกระทู้ของผม เพราะผมก้อึดอัดใจจนไม่อยากเล่าให้ใครฟัง เพราะเรื่องนี้ผมไม่อยากเล่าให้คนใกล้ตัวฟังเลยครับ ผมอึดอัดมากจนต้องมาโพสในกระทู้พันทิปเพื่อระบายความรู้สึกในใจที่มีให้โล่งขึ้นมาหน่อยๆ
เอาหล่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมชื่อโอ๊ตนะครับ เป็นเกย์ธรรมดาๆคนนึงที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ทั้งมีปัญหาครอบครัวปัญหาที่ไม่รุว่าจะมีทางอื่นทางไหนเปนทางออกเลย เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เปนเรื่องที่ค่อนข้างจะแยกส่วนกัน แต่มันคือเรื่องและปันหาเดียวกัน คือผมเปนคนนึงที่ไม่ถูกกันกับพ่อ หลายคนอาจจะคิดว่าเหตุผลคือผมเปนเกย์ ผิดถนัดครับ นั่นมันแค่เหตุผลเลกๆ พ่อผมเปนคนนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ชอบมีเมียน้อย เมาเหล้า แล้วก้มาทำลายข้าวของที่บ้าน ทำร้ายแม่ ตั้งแต่ผมเดกๆ ผมเลยโตขึ้นมามีปันหาแบบนี้ ปันหานี้มันยืดเยื้อยาวนานมาจนตอนนี้ผมอายุ 18 แล้วครับ แต่ตอนนี้ปันหานี้กลับๆด้บานปลายขึ้น เพราะพ่อของผมมีเมียน้อยคนนึง ซึ่งบ้านของเมียน้อยคนนี้อยุ่อิ่กอำเภอ เปนเมียน้อยที่มีลูกติด และพ่อผมก้จะไปอยุ่กับเมียน้อย ไปทำงานหาเลี้ยงเขาซึ่ง ต่างกันกับตอนที่อยู่บ้านกับแม่ พ่อกลับงอมืองอเท้าไม่ทำงานทำการอะไรเลย เอาแต่ไถเงินแม่ไปกินเหล้าเล่นการพนัน ผมมีน้องสองคนครับ น้องคนนึงเปนน้องสาว เรียนอยุ่ปอห้า ต้องไปรับจ้างข้างบ้านทำงานบ้านได้เงินสิบยี่สิบมันก้คือความสุขของน้องเขา น้องอิ่กคนนึงเปน ผช ตอนนี้เรียนยุมอหนึ่งแต่บวชเรียนเปนพระที่วัดต่างอำเภอครับ ส่วนผมเปนลูกคนโตที่ดูเหมือนจะมีปันหาที่สุด ผมไม่ค่อยยุ่งสุงสิงกะใครในครอบครัวครับ ชอบเกบตัวในห้องคนเดียว ผมไม่ค่อยถุกกันกับพ่อสักเท่าไหร่ เจอหน้ากันทีไรเปนต้องมีปากเสียงทุกที นั่นคือเหตุผลที่เวลาพ่อมาบ้าน ผมจึงต้องไปนอนหอเพื่อนแทน
แต่แล้ว วันที่ผมกลัวก้มาถึง วันนี้ผมยุบ้านอย่างมีความสุขกับแม่และน้องสาว ผมได้ยินเสียงมอไซดังมาจากข้างนอกซึ่งรู้เลยว่าต้องเปนพ่อที่เมาเหล้าอย่างหนักมาหาเรื่องแน่ๆเลย ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องแบบไม่ได้ตั้งตัวเพื่อไปเกบเสื้อผ้าไปนอนหอเพื่อน (เพล่ง!!!!!) เสียงกระจกแตกจากด้านนอกผมวิ่งออกไปดู พ่อทุบตู้กระจกระบายอารมและกำลังจะใชไม้ไผ่หวดแม่ ผมรีบวิ่งไปกอดแม่และรับแทนอย่างเต็มๆ พ่อหวดหลังผมอย่างแรงจนไม้ไผ้ขาดเปนเสี้ยน เลือดของผมนองชุด นร ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรจะเจบกว่านี้อิ่กแล้วแหละ ทันไดนั้นพ่อเหนหน้าผมจึงรีบวิ่งเข้าไปหยิบมีดในครัวมา แล้วก้ตะโกนว่าลูกชั่วๆอย่างกูจะเอาเลือดของกูออกจากตัวให้หมด แม่ผมเหนดังนั้นเลยให้ผมรีบขับมอไซออกจากบ้านโดยเรวที่สุด ผมจึงรีบไปหอเกื่อนทั้งๆที่ไม่ได้เอาอะไรออกมาเลย เพื่อนที่หอเอายามาทาให้พร้อมกับถามว่าเปนอะไร ผมเลยเล่าให้ฟัง เพื่อนผมเลยบอกว่ารีบนอนเถอะ พน มีสอบแต่เช้า คืนนั้นผมนอนๆม่ได้เลยครับ ต้องนอนคว่ำหน้าอย่างเดียว เช้าขึ้นมา ผมรีบลุกจากที่นอน หยิบชุด นร มาไป รร เพื่อที่จะไปสอบในสภาพที่เสื้อนักเรียนอาบเลือด รองเท้าแตะ ผมยกมือไหว้ขอครูคุมห้องสอบให้ผมเข้าสอบ โชคดีที่หนึ่งในครุคุ้มสอบเปนครุที่ปรึกษาของผม ครูเดินมาหาผมขณะสอบแล้วถามว่ากินอะไรมารึยังพร้อมกับยื่นขนมปังกับนมให้ผมแล้วบอกว่ากินซะก่อนเด่วจะไม่มีแรง สอบเสดแล้วไปหาครุบนห้องนะเดี่ยวครุทายาให้ นี่คือปันหาครอบครัวของผมที่มันหนักหนาจึงต้องทำให้ปีการศึกษาหน้าต้องย้ายไปเรียน กทม
ผมท่องในใจ อดทนเอา อิ่ก3เดือนๆ อดทนนิดเดียวจะได้ย้ายไป กทม แล้ว
และนี่คือปันหาครอบครัวของผมครับ อาจฟังดูไม่รุเรื่องเท่าไหร่ แต่ก้โล่งใจนะครับที่ได้ระบายให้ฟัง
มาที่เรื่องความรักของเดกมีปันหาอย่างผม ผมจิงจังกับทุกคนครับ ซึ่งคนที่ผมจิงจักเขากลับมองผมเปนแค่ของเล่น จนทำให้ผมรุสึกว่า โอเค อยุ่เปนโสดนี่แหละอิ่กสามเกือนค่อยไปหาแฟนที่ กทม น่าจะเวิรคกว่า ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ จนกระทั่งเพือ่นสนิทของผม มีแฟนต่าง รร แล้วมันก้ให้ผมพามันไปที่ รร น้องเขาทุกวัน (จะรักอะไรกันนักกันหนาเนี่ยกุอิจ) ช่วงเวลานั้น ผมได้เจอน้องคนนึง ผมบอกเลยว่าผมชอบน้องเขามาก เพราะน้องเขาน่ารัก พอมารุ้อิ่กที อ้าว เพื่อนของแฟนเพื่อนนี่หว่า เลยได้โอกาส ฝากเพื่อนไปบอกชอบซะเลย ในความคิดของผมตอนนั้นคือน้องเขาน่ารักดี กะจะคุยแก้เบื่อ เพื่อยังไงซะ อิ่กสามเดือนผมก้ต้องไปเรียน กทม ก้ต้องได้แยกกันแล้ว ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ จนกระทั่ง น้องเขาทักเฟสบุคมาถามว่าพี่ชอบผมหรอ ผมเลยตอบไปว่าชอบ เลยคุยกันไปสักพักรุสึกว่าถุกคอกัน อาทิดนึงเลยตกลงคบกัน น้องเขานิสัยดีมาก ตามใจผมทุกอย่าง แต่ที่บ้านเขาไม่ค่อยจะโอเคเรื่องรักเพศเดียวกัน เราจึงต้องหลบๆคุย หนึ่งสัปดาที่เราคุยกัน เรามีความสุขมาก ไปไหนไปด้วยกัน ไปรับไปส่งกัน ถ่ายรุปอัพลงเฟสบุคกัน ใช่ เรารักกันดี จนมาถึงวันนี้ ความรักของเรากลับดูแปลกไป น้องเขาบอกกับผมว่าเบื่อ ที่ผมหวานกับน้องเขาเกินไป น้องเขาต้องการอะไรที่มากกว่านั้น กวนตีนบ้าง มีสีสันบ้าง จะได้คุยกันได้ไม่เบื่อ แต่ผมพยายามทำแล้ว มันยังไม่ถึงขีดที่น้องเขาต้องการเราเลยไม่ค่อยมีความสุข เลยคุยกันว่า ถ้าจุดยืนของเราไปกันไม่ได้ เราคงต้องได้เลิกกัน น้องเขาไม่ยอมที่จะเลิกแล้วบอกว่าไม่เปนไร ไม่ได้ไม่เปนไร ผมยอมแล้ว ผมไม่อยากเลิกกับพี่ ผมฟังแบบนั้นแล้วผมถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้เพราะลึกๆแล้วผมก้ไม่อยากเลิกกับน้องเขาเำราะน้องเขาดีกับผมมาตลอดถึงกับเคยบอกผมว่า จะไปมีอะไรกับใครก้ได้ผมไม่ว่า เพราะน้องเขาไม่ต้องการมีเซก ผมประทับใจตรงนี้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทั้งๆที่ตอนแรกแค่อยากคบเพราะแก้เหงาเล่นรอสามเดือน แต่ตอนนี้ผมกลับไม่อยากจะห่างจากน้องเขาเลย ความรักของเราจะมีความสุขได้ยังไง เพราะต่างฝ่ายต่างต้องการในสิ่งที่อิ่กฝ่ายไม่มี ตอนนี้ผมนอนร้องไห้ทุกวันเลยครับ เพราะตอนนี้โทรคุยหรือแชทกับน้องเขา ดูเหมือนน้ำเสียงการพุดของน้องเขาไม่เหมือนเดิมดูเยนชาไม่ใส่ใจ ไม่เหมือนแต่ก่อนที่ตามใจผมทุกอย่างผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ
เลิกก้ไม่ยอมเลิก ทรมารทั้งสองคน
ขอบคุนที่อ่านจนจบนะครับ แต่เรื่องมันมีมากกว่านี้ ผมย่อออกมาเปนตัวหนังสือได้ไม่หมดและไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่ต้องขออภัยด้วยครับ
ปัญหาที่เคยทำให้ผมคิดจะฆ่าตัวตายแต่ก้ไม่ทำ
เอาหล่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมชื่อโอ๊ตนะครับ เป็นเกย์ธรรมดาๆคนนึงที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ทั้งมีปัญหาครอบครัวปัญหาที่ไม่รุว่าจะมีทางอื่นทางไหนเปนทางออกเลย เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เปนเรื่องที่ค่อนข้างจะแยกส่วนกัน แต่มันคือเรื่องและปันหาเดียวกัน คือผมเปนคนนึงที่ไม่ถูกกันกับพ่อ หลายคนอาจจะคิดว่าเหตุผลคือผมเปนเกย์ ผิดถนัดครับ นั่นมันแค่เหตุผลเลกๆ พ่อผมเปนคนนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ชอบมีเมียน้อย เมาเหล้า แล้วก้มาทำลายข้าวของที่บ้าน ทำร้ายแม่ ตั้งแต่ผมเดกๆ ผมเลยโตขึ้นมามีปันหาแบบนี้ ปันหานี้มันยืดเยื้อยาวนานมาจนตอนนี้ผมอายุ 18 แล้วครับ แต่ตอนนี้ปันหานี้กลับๆด้บานปลายขึ้น เพราะพ่อของผมมีเมียน้อยคนนึง ซึ่งบ้านของเมียน้อยคนนี้อยุ่อิ่กอำเภอ เปนเมียน้อยที่มีลูกติด และพ่อผมก้จะไปอยุ่กับเมียน้อย ไปทำงานหาเลี้ยงเขาซึ่ง ต่างกันกับตอนที่อยู่บ้านกับแม่ พ่อกลับงอมืองอเท้าไม่ทำงานทำการอะไรเลย เอาแต่ไถเงินแม่ไปกินเหล้าเล่นการพนัน ผมมีน้องสองคนครับ น้องคนนึงเปนน้องสาว เรียนอยุ่ปอห้า ต้องไปรับจ้างข้างบ้านทำงานบ้านได้เงินสิบยี่สิบมันก้คือความสุขของน้องเขา น้องอิ่กคนนึงเปน ผช ตอนนี้เรียนยุมอหนึ่งแต่บวชเรียนเปนพระที่วัดต่างอำเภอครับ ส่วนผมเปนลูกคนโตที่ดูเหมือนจะมีปันหาที่สุด ผมไม่ค่อยยุ่งสุงสิงกะใครในครอบครัวครับ ชอบเกบตัวในห้องคนเดียว ผมไม่ค่อยถุกกันกับพ่อสักเท่าไหร่ เจอหน้ากันทีไรเปนต้องมีปากเสียงทุกที นั่นคือเหตุผลที่เวลาพ่อมาบ้าน ผมจึงต้องไปนอนหอเพื่อนแทน
แต่แล้ว วันที่ผมกลัวก้มาถึง วันนี้ผมยุบ้านอย่างมีความสุขกับแม่และน้องสาว ผมได้ยินเสียงมอไซดังมาจากข้างนอกซึ่งรู้เลยว่าต้องเปนพ่อที่เมาเหล้าอย่างหนักมาหาเรื่องแน่ๆเลย ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องแบบไม่ได้ตั้งตัวเพื่อไปเกบเสื้อผ้าไปนอนหอเพื่อน (เพล่ง!!!!!) เสียงกระจกแตกจากด้านนอกผมวิ่งออกไปดู พ่อทุบตู้กระจกระบายอารมและกำลังจะใชไม้ไผ่หวดแม่ ผมรีบวิ่งไปกอดแม่และรับแทนอย่างเต็มๆ พ่อหวดหลังผมอย่างแรงจนไม้ไผ้ขาดเปนเสี้ยน เลือดของผมนองชุด นร ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรจะเจบกว่านี้อิ่กแล้วแหละ ทันไดนั้นพ่อเหนหน้าผมจึงรีบวิ่งเข้าไปหยิบมีดในครัวมา แล้วก้ตะโกนว่าลูกชั่วๆอย่างกูจะเอาเลือดของกูออกจากตัวให้หมด แม่ผมเหนดังนั้นเลยให้ผมรีบขับมอไซออกจากบ้านโดยเรวที่สุด ผมจึงรีบไปหอเกื่อนทั้งๆที่ไม่ได้เอาอะไรออกมาเลย เพื่อนที่หอเอายามาทาให้พร้อมกับถามว่าเปนอะไร ผมเลยเล่าให้ฟัง เพื่อนผมเลยบอกว่ารีบนอนเถอะ พน มีสอบแต่เช้า คืนนั้นผมนอนๆม่ได้เลยครับ ต้องนอนคว่ำหน้าอย่างเดียว เช้าขึ้นมา ผมรีบลุกจากที่นอน หยิบชุด นร มาไป รร เพื่อที่จะไปสอบในสภาพที่เสื้อนักเรียนอาบเลือด รองเท้าแตะ ผมยกมือไหว้ขอครูคุมห้องสอบให้ผมเข้าสอบ โชคดีที่หนึ่งในครุคุ้มสอบเปนครุที่ปรึกษาของผม ครูเดินมาหาผมขณะสอบแล้วถามว่ากินอะไรมารึยังพร้อมกับยื่นขนมปังกับนมให้ผมแล้วบอกว่ากินซะก่อนเด่วจะไม่มีแรง สอบเสดแล้วไปหาครุบนห้องนะเดี่ยวครุทายาให้ นี่คือปันหาครอบครัวของผมที่มันหนักหนาจึงต้องทำให้ปีการศึกษาหน้าต้องย้ายไปเรียน กทม
ผมท่องในใจ อดทนเอา อิ่ก3เดือนๆ อดทนนิดเดียวจะได้ย้ายไป กทม แล้ว
และนี่คือปันหาครอบครัวของผมครับ อาจฟังดูไม่รุเรื่องเท่าไหร่ แต่ก้โล่งใจนะครับที่ได้ระบายให้ฟัง
มาที่เรื่องความรักของเดกมีปันหาอย่างผม ผมจิงจังกับทุกคนครับ ซึ่งคนที่ผมจิงจักเขากลับมองผมเปนแค่ของเล่น จนทำให้ผมรุสึกว่า โอเค อยุ่เปนโสดนี่แหละอิ่กสามเกือนค่อยไปหาแฟนที่ กทม น่าจะเวิรคกว่า ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ จนกระทั่งเพือ่นสนิทของผม มีแฟนต่าง รร แล้วมันก้ให้ผมพามันไปที่ รร น้องเขาทุกวัน (จะรักอะไรกันนักกันหนาเนี่ยกุอิจ) ช่วงเวลานั้น ผมได้เจอน้องคนนึง ผมบอกเลยว่าผมชอบน้องเขามาก เพราะน้องเขาน่ารัก พอมารุ้อิ่กที อ้าว เพื่อนของแฟนเพื่อนนี่หว่า เลยได้โอกาส ฝากเพื่อนไปบอกชอบซะเลย ในความคิดของผมตอนนั้นคือน้องเขาน่ารักดี กะจะคุยแก้เบื่อ เพื่อยังไงซะ อิ่กสามเดือนผมก้ต้องไปเรียน กทม ก้ต้องได้แยกกันแล้ว ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ จนกระทั่ง น้องเขาทักเฟสบุคมาถามว่าพี่ชอบผมหรอ ผมเลยตอบไปว่าชอบ เลยคุยกันไปสักพักรุสึกว่าถุกคอกัน อาทิดนึงเลยตกลงคบกัน น้องเขานิสัยดีมาก ตามใจผมทุกอย่าง แต่ที่บ้านเขาไม่ค่อยจะโอเคเรื่องรักเพศเดียวกัน เราจึงต้องหลบๆคุย หนึ่งสัปดาที่เราคุยกัน เรามีความสุขมาก ไปไหนไปด้วยกัน ไปรับไปส่งกัน ถ่ายรุปอัพลงเฟสบุคกัน ใช่ เรารักกันดี จนมาถึงวันนี้ ความรักของเรากลับดูแปลกไป น้องเขาบอกกับผมว่าเบื่อ ที่ผมหวานกับน้องเขาเกินไป น้องเขาต้องการอะไรที่มากกว่านั้น กวนตีนบ้าง มีสีสันบ้าง จะได้คุยกันได้ไม่เบื่อ แต่ผมพยายามทำแล้ว มันยังไม่ถึงขีดที่น้องเขาต้องการเราเลยไม่ค่อยมีความสุข เลยคุยกันว่า ถ้าจุดยืนของเราไปกันไม่ได้ เราคงต้องได้เลิกกัน น้องเขาไม่ยอมที่จะเลิกแล้วบอกว่าไม่เปนไร ไม่ได้ไม่เปนไร ผมยอมแล้ว ผมไม่อยากเลิกกับพี่ ผมฟังแบบนั้นแล้วผมถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้เพราะลึกๆแล้วผมก้ไม่อยากเลิกกับน้องเขาเำราะน้องเขาดีกับผมมาตลอดถึงกับเคยบอกผมว่า จะไปมีอะไรกับใครก้ได้ผมไม่ว่า เพราะน้องเขาไม่ต้องการมีเซก ผมประทับใจตรงนี้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทั้งๆที่ตอนแรกแค่อยากคบเพราะแก้เหงาเล่นรอสามเดือน แต่ตอนนี้ผมกลับไม่อยากจะห่างจากน้องเขาเลย ความรักของเราจะมีความสุขได้ยังไง เพราะต่างฝ่ายต่างต้องการในสิ่งที่อิ่กฝ่ายไม่มี ตอนนี้ผมนอนร้องไห้ทุกวันเลยครับ เพราะตอนนี้โทรคุยหรือแชทกับน้องเขา ดูเหมือนน้ำเสียงการพุดของน้องเขาไม่เหมือนเดิมดูเยนชาไม่ใส่ใจ ไม่เหมือนแต่ก่อนที่ตามใจผมทุกอย่างผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ
เลิกก้ไม่ยอมเลิก ทรมารทั้งสองคน
ขอบคุนที่อ่านจนจบนะครับ แต่เรื่องมันมีมากกว่านี้ ผมย่อออกมาเปนตัวหนังสือได้ไม่หมดและไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่ต้องขออภัยด้วยครับ